Tankietka TK-3 to lekki polski pojazd opancerzony z okresu międzywojennego, produkowany na licencji brytyjskiego Vickers Carden-Loyd Mk VI. Była to jedna z podstawowych tankietek Wojska Polskiego w latach 30. XX wieku i brała udział w kampanii wrześniowej 1939 roku. Charakterystyka TK-3: Nadwozie i konstrukcja: Dwuosobowa tankietka - załogę stanowił kierowca i strzelec. Napęd na gąsienice, oparty na podwoziu Vickersa. Pancerz: 3-8 mm, odporny na broń strzelecką, ale łatwy do przebicia przez broń przeciwpancerną. Brak wieży obrotowej - broń zamontowana w przedniej płycie kadłuba. Uzbrojenie: Karabin maszynowy wz. 25 Hotchkiss (7,92 mm) (pierwsze wersje) lub wz. 30 Browning. Brak działa przeciwpancernego - co było główną wadą w starciu z czołgami wroga. Napęd i osiągi: Silnik Fiat 122AC o mocy 40 KM. Prędkość maksymalna: 46 km/h (bardzo szybka jak na swoje czasy). Zasięg: ok. 200 km na drodze utwardzonej. Zastosowanie bojowe Rola: rozpoznanie, wsparcie piechoty, działania osłonowe. Użycie: kampania wrześniowa 1939 - walczyły w bitwie nad Bzurą i obronie Warszawy. Zalety: zwrotność, łatwość transportu, niskie zużycie paliwa. Wady: słabe opancerzenie, brak uzbrojenia przeciwpancernego.
